வடக்கின் சேதிகள்

(அடியும் முடியும் இல்லாக்கவிதை)

நாட்கள் வந்துவிட்டன.
தடவும் கரங்கள் எதுமற்று
நான் நிற்கையிலும்
எனைச் சூழ்ந்து முழ்கடிக்க
துயரத்தின் சேதிகள்
காதுக்கெட்டின.
தோன்றிட உருவங்கள்

எதுவுமற்று,
தனித்தே கிடக்கிறதாம்
என் வீட்டு

நிலைக்கண்ணாடி

இனி என்ன எம் கனவுகளிலும்
சிருங்கார ரசம் வழியும்

நடனங்களை மறப்போம்.
எதுவுமற்ற ஊரினில்

நாய்களின்
ஊளையே கீதங்களென

எண்ணி இருப்போம்.